Aguïeto(-sènso-cambo)
Erodium acaule
Geraniaceae
Àutri noum : Aguïo, Aguïoun.
Noms en français : Bec-de-grue acaule, Bec-de-grue sans tige.
Descripcioun :Aquesto aguïeto renadivo sèmblo à sa cousino mai coumuno Erodium cicutarium , mai se pòu destria eisadamen. I'a ges de tijo (de pas counfoundre emé li pecou de flour) e li fueio soun tóuti à la baso. Pièi li petalo soun mai largo e s'encauvaucon, ço qu'èi jamai lou cas pèr l'aguïeto coumuno. Coumpara emé l'aguïeto.
Usanço :Poudèn pensa qu'èi manjadisso e a li mémis usanço que Erodium cicutarium .
Port : Erbo
Taio : 5 à 20 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Erodium
Famiho : Geraniaceae
Ordre : Geraniales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printems
- Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Mars à juliet
Liò : Champ
- Camin
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Estenoumediterrano
Ref. sc. : Erodium acaule (L.) Bech. & Thell., 1928
Argelas
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 0,5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788